Silvie Arts, 20 jaar, was nog jong toen ze aan de lerarenopleiding Geschiedenis begon. Op haar zeventiende wist zij al dat ze geschiedenisdocent wilde worden. Maar dat is niet waar ze altijd van droomde. Ooit wilde ze stewardess worden, maar vanwege vliegmisselijkheid kon zij deze baan niet waarmaken. Toen ze tijdens haar middelbareschooltijd wilde veranderen van vakkenpakket, werd geschiedenis een verplicht onderdeel. Hoewel ze het vak in eerste instantie niet interessant vond, omdat ze dacht dat ze veel moest lezen, veranderde haar mening over het vak met 180 graden. En dit allemaal door ‘die ene’ leraar.

‘Die ene’ leraar die haar mening deed veranderen over het vak, was haar geschiedenisleraar. Door de verandering van haar vakkenpakket moest Silvie veel geschiedenisstof inhalen. Met de hulp van ‘die ene’ leraar heeft ze 

niet alleen haar kennis van de geschiedenis bijgespijkerd, maar ook haar passie voor het vak ontwikkeld. Deze leraar gebruikte veel humor in zijn lessen, gaf elke leerling persoonlijke aandacht en vertelde veel verhalen, waardoor iedereen op het puntje van zijn stoel zat. Ook zijn werkvormen waren bijzonder. Zo liet hij leerlingen toneelstukjes opvoeren over bijvoorbeeld de Franse Revolutie. Dit heeft Silvie gemotiveerd: “De lessen van mijn geschiedenisdocent vond ik zó leuk, dat ik dacht: “Ik wil net als jij worden.”

Silvie had er tijdens haar middelbareschooltijd nog nooit heel serieus over nagedacht om docent te worden. Totdat zij de liefde voor het vak geschiedenis kreeg. Ze wilde geschiedenis gaan studeren en op het hbo kan je eigenlijk alleen maar geschiedenisdocent worden. Toen dacht Silvie: “Dit is eigenlijk helemaal niet zo’n verkeerd idee.” Ze wil nu zelfs misschien ooit nog een master doen voor een eerstegraads bevoegdheid. “De lesstof is dan op een hoger niveau, je hebt gewoon zoveel kennis die je wil delen met je leerlingen.”

Tijdens haar stage in het eerste jaar kwam Silvie ‘die ene’ leraar opnieuw tegen. “Toen die leraar mij binnen zag komen lopen als stagiaire was hij zó trots, dat weet ik nog goed.” Na twee jaar wist hij nog goed wie Silvie was. Hij wist nog hoe zij er eerst tegenop zag om zich te gaan verdiepen in de geschiedenisstof, maar door hem het vak toch anders is gaan zien.

Op dit moment is Silvie niet alleen druk met haar opleiding tot docent Geschiedenis, maar is zij ook nog eens de voorzitter van Pontifex. Pontifex is een studievereniging in Nijmegen voor studenten van de lerarenopleidingen aardrijkskunde, economie en geschiedenis. Als voorzitter is Silvie het gezicht van de vereniging. “Het is onze taak bij Pontifex om studenten samen te brengen door middel van uitjes en educatieve activiteiten, daarnaast is er altijd iemand die je kan helpen als je vragen hebt over je studie.”

Voor Silvie was ‘die ene’ geschiedenisleraar dus belangrijk voor haar studiekeuze. Waar zij eerst dacht: “Geschiedenis, daar moet ik helemaal niks van hebben.”, heeft hij ervoor gezorgd dat Silvie’s interesses zijn veranderd en dat zij later het beroep uit kan oefenen dat zij écht leuk vindt, namelijk aan de slag als geschiedenisdocent.